Paardrijden

Langs Antelope Flat Road rijden we naar de zogeheten Mormon Row, een aantal verlaten huizen en schuren van Mormonen die zich hier eind 19de eeuw vestigden. Ze verkochten hun eigendommen in het midden van vorige eeuw aan het park.
Ondanks het vroege uur is het te merken dat de plaats geliefd is bij fotografen, we zijn niet de enigen die een verdwaalde bizon bij de overgebleven schuren willen vastleggen, met de Grand Teton op de achtergrond.
Zolang we in het park zijn en traag rijden mogen de jongens voor één keer in het vaste bed achteraan blijven liggen. Eens buiten het park moeten de gordels aan en kan dat niet meer.

Het eerste stadje ten zuiden van Grand Teton NP is Jackson en daar hebben we een afspraak om te gaan paardrijden. Wanneer we om acht uur het terrein van de ranch opdraaien staan de paarden al gezadeld klaar. Het is mooi om te zien, Louis en Emiel op hun paarden achter cowboy Jacob aan. Het is nog heerlijk koel, en voor ons springen telkens opnieuw herten de bosjes in.
Tijdens het tochtje van een uur heb ik een grappig gesprek met Jacob… Zijn er in België ook wilde dieren zoals wolven en beren? Nee… Zijn er bergen? Nee… Hebben jullie ook veel sneeuw in de winter? Nee… Hebben jullie nationale parken? Nee…  Ik heb niet het gevoel dat we veel promotie hebben gemaakt voor ons land.

Na het paardrijden trekken we naar het zuiden, richting Utah. In Rock Springs, een grotere stad op de route, vullen we onze voorraden opnieuw aan. Wanneer ik wil betalen met mijn kredietkaart blijkt die niet meer te werken. Een check toont dat daar geen reden toe is dus we voelen al nattigheid. En inderdaad, enkele mails en telefoons naar de bank later blijkt dat wegens vermoeden van fraude de kaart geblokkeerd werd, maar dat is al bij al snel opgelost.

Het landschap gaat van bergachtig over een vlak grasland naar woestijnachtig met rode rotsen. Er is veel wind en dat vraagt aandacht tijdens het rijden, dus Dirk en ik wisselen elkaar af. De jongens schijnen deze rit geen probleem te vinden en amuseren zich zonder ons achteraan in de RV.
We rijden Utah binnen en er wordt ons overal duidelijk gemaakt dat dit Dinoland is. We overnachten twee maal op de KOA camping van Vernal, een stadje op een tiental mijl van Dinosaur NP. Dat gaan we morgen bezoeken.

De campground is onmiddellijk een succes bij de jongens. Er is een speeltuin met een grote trampoline en voor het eerst hebben we een zwembad. Dat zorgt samen met een kleine regenbui voor welkome afkoeling.
’s Avonds gaan we pizza eten en het is grappig hoe iets dat thuis supersimpel is, zoals een pizza bestellen, hier veel langer duurt. De keuzemogelijkheden zijn oneindig en door afmetingen in inches is ons referentiepunt weg. Uiteindelijk krijgt enkel Emiel zijn pizza op, dus we keren terug naar de campground met een grote doggy bag.