Dinoland

Hoewel het beter is om de warmte voor te zijn slapen we vandaag uit, en bij het ontbijt gaat Louis voor pizza. Je bent in Amerika of je bent dat niet… Halverwege de voormiddag vertrekken we naar het Dinosaur National monument. Nergens ter wereld zijn meer dino fossielen en beenderen terug gevonden dan aan de Utah zijde van het park. 150 miljoen jaar terug stierven de dino’s tijdens een periode van droogte bij een rivier. Toen het opnieuw begon te regenen sleurde het water de beenderen van meer dan 500 dieren mee en bedekte het met sediment van de rivier. De zandsteen erodeerde weg en de fossielen en beenderen kwamen begin van de 20ste eeuw aan de oppervlakte. Zoals jullie kunnen lezen hebben we goed opgelet tijdens het bekijken van de film in het bezoekerscentrum.
We rijden met een busje naar de ‘Quarry’, een gebouw dat rond een rots vol met fossielen en beenderen van onder andere Allosaurussen en Stegosaurussen is gebouwd. Ook hier kan er een Junior Ranger badge verdiend worden maar dat is vandaag geen succes bij Louis, goed dat er al eens iets van Emiel kan overgeschreven worden. We kunnen echte dino beenderen aanraken, moeten schedels tellen en dino namen verzinnen. De dino periode is al lang voorbij bij de jongens maar toch is dit een leuk park voor hen.
We rijden nog een eindje door het park en het is echt niet moeilijk voor te stellen dat hier ooit dinosaurussen rondliepen (ook al is dat strikt genomen niet het geval zoals hierboven beschreven). Bij de Green River slaan we een praatje met twee rafters die er net een trip van vijf dagen hebben op zitten. In geen geval te vergelijken met het tochtje dat wij in Gardiner deden. Zij hebben alles mee voor onderweg, goed vastgesjord op de boot. Ze vertellen dat ze op onbekende plaatsen zelf eerst uit de boot moesten om de rivier te verkennen zodat de boot zeker niet zou omslaan.

We gaan terug naar Vernal, en er wordt gezwommen, gevolleybald, met go-carts over de campground geraced en mini-golf gespeeld. Wanneer ik geld ga wisselen voor de wasmachines hoor ik de dame aan de receptie telefoneren in het Engels met een gigantisch Nederlands accent. Zij en haar man wonen hier al 25 jaar, en helpen vrienden met de camping nu ze zelf gepensioneerd zijn.
Tegen de avond is de temperatuur perfect dus we zitten buiten tot het donker is terwijl de jongens in het gras sprinkhanen vangen (en ze ook weer vrij laten).