Oude betrouwbare...

We trekken naar de oostzijde van het park, daar zijn gisteren beren gespot. Maar net als de afgelopen dagen laten die zich niet aan ons zien. De jongens nemen het sportief op ‘We zullen nog eens moeten terug komen, of eens naar Canada gaan he’. We spotten wel rendieren met jongen, vlakbij de weg. De zon zit nog laag en dat levert mooie beelden op.
Onze eerste stop is West Thumb Geyser Basin, één van de kleinste van het park maar met een prachtige ligging langs Yellowstone lake.
Onderweg naar het Upper Gheyser Basin passeren we twee maal de Continental Divide. Aan de ene zijde ervan stroomt het water naar de Atlantische Oceaan en aan de andere zijde stroomt het water naar de Stille Oceaan.

De grote parking bij het basin staat al flink vol. Maar hoewel het duidelijk drukker is dan acht jaar terug toen we in september reisden, valt het best mee. Op de parkings van de grootste bezienswaardigheden is er meestal veel volk, maar eens wat verderop en zeker na een eindje stappen zijn we dikwijls alleen. De clichés kloppen dus…
Het basin bevat een kwart van alle geisers ter wereld, waaronder de Old Faithfull Gheyser. Hij kreeg z’n naam omdat de uitbarstingen stipt op tijd gebeuren, nu om de 91 minuten en vroeger zelfs frequenter. We zoeken een plaatsje op de banken rondom de geiser en even later spuiten liters kokend water minstens dertig meter omhoog. Louis en Emiel worden er (slechts) even stil van.
We maken een wandeling over houten paden langs een aantal kleinere, ofwel minder frequent uitbarstende geisers.

Ook in Yellowstone hebben de jongens de ‘Junior Rangers’ boekjes, en hier moet er onder andere een activiteit met een ranger worden gedaan. We zijn net op tijd voor een uitleg over rendieren (elk) en elanden (moose) specifiek voor kinderen. Met een beetje vertaalwerk kunnen de jongens volgen en zet de ranger zijn handtekening in de boekjes. Nu kunnen de badges worden afgehaald in het visitor centre. Daar vergeet de ranger af te tekenen en zo halen we later op de dag bij een andere ranger zonder veel schuldgevoel nog een tweede badge af.

Louis vraagt al enkele dagen of we ook naar de bron met de vele kleuren gaan die in elke reisgids staat, en die staat nu op het programma. Het is midden in de namiddag en file rijden om op de parking te geraken. Gelukkig zijn er altijd dedicated plaatsen voor bussen en RV’s, en er komt snel eentje vrij. Grand Prismatic Pool kleurt alle kleuren van de regenboog en is echt schitterend, en een mooie afsluiter van onze Yellowstone vierdaagse. Een meisje poseert met het naambordje, dat hier bij elke bron of geiser staat . Emiel zegt verontwaardigd ‘kijk, die heeft dat bordje afgebroken’ en krijgt fijntjes een Vlaams antwoord terug ‘toch niet, dat lag op de grond’. We kunnen er allemaal om lachen, maar we kunnen maar beter uitkijken met de soms ongeremde commentaren die we op andere mensen geven, in de veronderstelling dat ze ons toch niet verstaan.

Terug op de campground ligt er een ranger briefje met een opmerking dat we onze BBQ niet hebben opgeruimd en dat dat verplicht is in beren gebied. Etensgeuren kunnen immers beren aantrekken. De regels zijn extreem, zo moet alle voedsel en drank (zelfs water) in de wagen of in een afgesloten berenbox. Eens beren voedsel van mensen hebben geproefd kunnen ze op zoek naar meer agressief worden en mogelijk moeten worden afgemaakt. Een andere richtlijn is dat hiken niet op je eentje mag en dat je berenspray, een soort pepperspray, moet mee hebben.
Na het eten stoken de mannen een vuurtje en worden er marshmallows geroosterd tot het bedtijd is…