Daar gaan we!

Net na de ochtendspits vertrekken we naar Brussels Airport. We blijken wel heel goed op tijd te zijn, onze vlucht heeft 3 uur vertraging. United Airlines zet voor de eerste keer een Boeiing 777-300 in op Brussel en het toestel is zo nieuw dat het niet werd herkend door het computersysteem in de luchthaven van herkomst. Daar vertrok het daarom veel te laat en die vertraging hebben wij nu aan ons beenTerug naar huis gaan is geen optie want de check-in sluit op het initieel voorziene uur. We maken er het beste van en gaan iets eten met de gekregen vouchers. Buurman Koen die bij de brandweer op de luchthaven werkt komt afscheid nemen en we trekken naar de gate om het splinternieuwe vliegtuig te zien toekomen.
Na lang wachten  vertrekken we dan toch voor een vlucht van iets meer dan 8 uur naar Washington. Voor het eerst in lang vliegen we overdag, en de jongens gaan voor een game en film marathon.

Wanneer we landen in Washington zijn we het besef van tijd al helemaal kwijt. Door de vertraging is de overstap tijd van 5,5 uur (voor de prijs die we betaalden per ticket waren we niet al te kieskeurig met vluchturen) gereduceerd tot 2 uur. In principe net genoeg om door de security en grenscontrole te geraken, onze bagage op te halen en weer af te geven en naar de gate te gaan. We verwachten ons aan een race tegen de klok maar niets is minder waar. Bij de grenscontrole is er helemaal geen rij. We waarschuwen de jongens dat er niet teveel gezeverd of geruzied mag worden, want dat ze hier niet tegen grapjes kunnen maar we komen terecht bij een vriendelijke beambte die over Belgisch bier, de Tour de France en zijn kleinkinderen babbelt. In geen tijd zijn we officieel op Amerikaanse bodem.
De koffers staan ondertussen al op ons te wachten, we zetten ze opnieuw op de bagageband en niemand keurt ons  nog een blik waardig. In onze herinnering is binnen komen in de US een heel gedoe, en we hadden ons met de nieuwe president aan nog strengere controles verwacht maar dat valt goed mee. Een dik half uur later zitten we aan de gate te wachten op de volgende vlucht, die natuurlijk ook een kleine vertraging heeft…
We geraken aan de praat met een jongen die als kind naar de US is verhuisd en daar nog steeds woont, maar in België studeert omdat de studiekost in de US zo gigantisch hoog is. Hij heeft tot hilariteit van de jongens spinners als cadeau mee voor zijn vrienden in de US.

Eens op het vliegtuig is het voor ons al twee uur in de ochtend en nog voor we in de lucht hangen slapen we allemaal. Pas wanneer we landen worden we wakker. Hoewel er niet geklaagd wordt is de energie ver te zoeken en we zijn blij wanneer we door de gratis shuttle bus bij Embassy suites vlakbij de luchthaven worden afgezet. We zijn 22 uur onderweg geweest…