Zonsopgang in de vallei

Louis blijkt vandaag terug de oude. Gelukkig maar, want de wekker staat om halfvijf. We hebben een sunrise tour geboekt. De hele Navajo staat houdt de tijd van Utah aan, ook al ligt Monument Valley net in Arizona volgens onze kaart. Voorlopig moeten we onze klok dus nog niet verzetten, en niet nog een uur vroeger uit bed.
Er loopt een weg van 17 mijl langs de mesa’s in de Valley maar die is niet geasfalteerd en wordt bijzonder slecht onderhouden. Daar zal wel een strategie achter zitten, de drive is niet te doen met een RV (en ook verboden door de verhuurmaatschappij) en dus is deze veel te dure jeeptour voor ons de enige optie om in het park te geraken.
We worden bij de campground opgehaald, en rijden naar de ingang van het park. Ik realiseer me dat alle sunrise tours die ik al deed, alvast het volgende gemeenschappelijk hebben: Je zit halfslapend in de open laadbak van een omgebouwde pick-up en je hebt kou want je hebt het effect van de snijdende wind tijdens het rijden onderschat… Maar dat ben je vergeten eens de zon opkomt, want de zonsopgang is in de meeste gevallen schitterend. En dat is ook hier het geval: De oranje lucht achter de nog donkere mesa’s levert mooie beelden op.
Eens de zon volledig is opgekomen rijden we de vallei in. We maken een aantal verplichte stops maar draaien al snel weer terug. We houden niet echt een goed gevoel over aan deze toer. De zonsopgang konden we net zo goed op ons eentje gaan bekijken en de rest werd aan een sneltreintempo afgehandeld.

We laten het verder niet aan ons hart komen. Tijdens het ontbijt aan de RV worden we plots aangesproken in het Nederlands… De buren, grootouders die op roadtrip zijn met kinderen en 12 kleinkinderen, en in de twee trailers naast ons verblijven blijken als peuters naar Canada verhuisd te zijn. Zij spreken nog Nederlands, maar de kinderen niet meer. Ze vertellen over hun leven thuis en wij over Europa… Hun droom is om eens met de hele familie naar Nederland te gaan.

Tegen de middag rijden we Grand Canyon NP binnen. Hoewel mijlen van elkaar doet het landschap ons aan Afrika denken… Halfhoge dichte begroeiing, we verwachten elk moment een olifant te spotten.
We zijn door het overslaan van Mesa Verde  een dag vroeger en moeten dus op zoek naar een slaapplaats voor de komende nacht. Desert View campground is ‘First come first serve’ en we zijn op tijd om nog een plaats te kunnen uitzoeken. Niet veel later is de campground vol… Eens gekozen betaal je $12 dollar aan een automaat en hang je het betalingsbewijs aan een paal op je kampeerplek, simpel!

Nu moeten we onze klok wel een uur terug draaien. De temperatuur ligt een graad of tien lager dan in Monument Valley. Nog steeds lekker warm, maar we hebben gelukkig geen airco meer nodig want elektriciteit hebben we hier niet.
We trekken te voet naar Desert View Point voor een eerste blik op de Grand Canyon. Vanaf een uitkijktoren hebben we onder andere zicht op de plaats in de canyon waar twee vliegtuigen in de jaren ’50 tegen elkaar vlogen met 128 doden tot gevolg.

De rest van de namiddag doen we het rustig aan. We spelen UNO, er wordt in de junior ranger boekjes gewerkt, Dirk doet enkele reparaties aan de mobilhome en we voetballen.Terwijl we de jongens net wat rust willen gunnen komt Emiel tegen het einde van de namiddag vragen of we nog iets gaan doen…
We vinden het prettig om na de commerciële campgrounds van de afgelopen dagen nog eens in een park te kamperen. We houden van de afwisseling tussen beide type campings, de commerciële hebben elektriciteit, water, een zwembad en internet terwijl je in de parken midden in de natuur zit en relatief ver van je buren.

De dag was lang door het vroege opstaan en het uurverschil, dus erg laat maken we het vandaag niet…