Slang!

Wanneer we later dan gewoonlijk opstaan is het al erg warm, en de temperatuur zal vandaag opnieuw richting veertig graden gaan. We wilden dit jaar graag naar een warm land op vakantie, na Brazilië en tweemaal Afrika in de winter. We krijgen dus waar we naar vroegen…
De RV laten we staan want de Zion park shuttle bus heeft een halte bij de campground en in het gedeelte van het park waar we heen trekken zijn geen of slechts beperkt wagens toegelaten. Zion omvat een deel van de Virgin River canyon, maar anders dan bij het Grand Canyon NP dat aan de rand van de canyon ligt, bevinden we ons nu in de canyon. Wanneer we bij het bezoekerscentrum informeren naar de ‘the Narrows’, een hike in de Virgin rivier die de canyon heeft gevormd wordt ons deze afgeraden. Mocht het upstream onweren, en die kans is vandaag waarschijnlijk, loopt de canyon onder. Wie er zich op dat moment in bevindt wordt mee gesleurd met het water. Dat wordt hier een flash flood genoemd en er wordt op grote schaal voor gewaarschuwd. We volgen de raad van de ranger en besluiten enkel de Riverside Walk te doen, langs de rivier waar de canyon breder is.
We nemen de bus naar diens eindpunt, de Temple of Sinawava, waar de wandeling start en stappen een dikke mijl langs de rivier op een verhard pad. Tientallen eekhoorns springen voor ons uit, hopend op iets te eten. Wanneer we al snel aankomen bij de start van The Narrows kunnen we onze ogen niet geloven: Honderden mensen vangen de hike aan, er is een soort file in de rivier… De jongens zijn helemaal verkocht, dat willen zij ook en we besluiten om morgen terug te komen. We zijn immers nu niet uitgerust voor een hike waarbij we soms tot aan ons middel in het water moeten stappen.
De bus brengt ons naar Zion Lodge waar we lunchen op het gras onder de schaduw van de grote bomen. Louis die geen kans op pizza onbenut laat maar tot nu toe nog niet veel aan z’n trekken is gekomen, is in zijn nopjes.

Vandaag kiezen we dus voor een andere hike, we klimmen naar de Emerald pools via het pad dat aan de lodge start. Het gaat direct omhoog naar de eerste vijver, in een gelukkig schaduwrijk bos. Hier loopt het pad onder een waterval door, een zalige verfrissing. De jongens maken hun petten nat om het hoofd zo lang mogelijk koel te houden. We zien een slang in de plas op zoek naar een prooi, gelukkig ver genoeg van waar wij toekijken. Bij de tweede pool proberen de jongens kikkervisjes te vangen en bij de derde plas hebben ze een jonge kikker beet. Dirk en ik  herinneren ons vaag deze tocht, en voor zover we dat nog weten waren we hier toen vrijwel alleen…

We hiken terug via de Kayenta trail. Die is langer en blijft in het begin hoog boven de rivier kronkelen, voor  af te dalen in de canyon. Emiel loopt voorop en komt plots terug gelopen. Net voor hem kroop een slang de struiken in en dat heeft hem nogal doen schrikken. Bij El Grotto, het eindpunt van de wandeling, spreken we een parkranger aan in de hoop de slang te kunnen identificeren. Het blijkt een onschuldig dier te zijn. In Zion is slechts één soort giftige slang en die zijn we gelukkig niet tegen gekomen. Even later kunnen we op een bus stappen richting camping, waar door de jongens in de rivier wordt gespeeld tot het donker wordt.